از همه در سخنی

همین که دستش با قلم آشنا شد، یا شاید همین که نوشتن و خواندن یاد گرفت،‌ به سرودن نیز آغاز کرد. در یازده سالگی غزلی نوشت که در نشریه «بیدار»، تنها روزنامه شهر مزارشریف در بلخ منتشر شد.

از چاپ نخستین غزل محمدشاه واصف باختری، که در آن هنگام «ثابت» تخلص می‌کرد، هفتاد سال می‌گذرد

با درگذشت او، ادبیات معاصر فارسی در افغانستان اکنون سوگوار مرگ یکی از ستون‌های اصلی خود است. واصف باختری چندین دهه الگو و استاد چند نسل از شاعران و نویسندگان افغانستان بود. او در بیش از هفت دهه از زندگی پربار ادبی خود، سرود،‌ نوشت، پژوهش و ترجمه و تدریس کرد. هرچند در سال‌های پسین حیات خود در غربت، در آمریکا بیماری مجال زیادی برای فعالیت به او نداد. او که گفت:

مسافران شکیبا، مسافران خموش!

دلم ز گردش آرام این قطار گرفت

در ایستگاه حوادث پیاده خواهم شد